Το Μαρτύριο του Ταντάλου

Η έκφραση προέρχεται από την ελληνική μυθολογία και αναφέρεται στη κατάσταση αυτή που ενώ κάποιος επιθυμεί κάτι διακαώς, δεν μπορεί ποτέ να το αποκτήσει.
Ο Τάνταλος, ως γιος του Δία και της Πλουτούς, υπήρξε ομοτράπεζος των Θεών του Ολύμπου.
Επειδή όμως αμφισβήτησε τα «όσια και ιερά» των Ολύμπιων Θεών προδίδοντας τα μυστικά τους στους ανθρώπους και προσπάθησε να διαπιστώσει αν οι Ολύμπιοι θεοί μπορούσαν να εξαπατηθούν, καταδικάστηκε να πεινάει και να διψάει αιώνια:
Αφού κεραυνοβολήθηκε λοιπόν από τον Δία κατήλθε στον Άδη όπου κατ΄ εντολή των θεών, τοποθετήθηκε σε λάκκο γεμάτο νερό κάτω ακριβώς από κλαδιά δένδρων κατάφορτων με ολόγλυκους καρπούς.
Πεινώντας όμως και διψώντας αφόρητα, μόλις άπλωνε το χέρι του για να κόψει καρπούς τα κλαδιά ανέρχονταν αμέσως σε μεγάλο ύψος, κι όταν πάλι έσκυβε να πιει νερό αυτό εξαφανιζόταν ή απομακρύνονταν από τα πόδια του.

Η τιμωρία αυτή έμεινε γνωστή ως "το μαρτύριο του Ταντάλου".

πηγή: http://el.wikipedia.org